Rękawice - europejskie standardy

Europejskie standardy rękawic

Podstawową normą, którą muszą spełniać rękawice jest norma EN 420. Określa ona ogólne wymogi rękawic ochronnych. Jedynym wyjątkiem są rękawice jednorazowe i rękawice izolacyjne do prac z elektrycznością.

Norma EN 420 nakłada wymóg testu czułości w palcach (od 0 do 5) oraz wskazuje maksymalną zawartość chromu (maksymalnie 2mg/kg) i pH (od 3,5 - 9,5).

Rękawice ochronne podzielone są na kategorie od I do III:

Kategoria I - niewielkie wymagania ochronne, stosowane przy minimalnym ryzyku. Rękawice takie stosuje się głównie dla poprawy komfortu pracy.

Kategoria II - wymagana ochrona, np. przed uszkodzeniami mechanicznymi, jest to najbardziej rozpowszechniony typ rękawic.

Kategoria III - chronią przed poważnymi urazami i zagrożeniami dla życia.

Dla każdej z tych kategorii obowiązuje deklaracja zgodności.

Wymagania ogólne normy EN 420:

Norma określa sposób projektowania i budowy rękawic. Według tej normy na rękawicy powinny znaleźć się odpowiednie piktogramy, nazwa producenta i modelu rękawicy, rozmiar i znak CE. Dodatkowo rękawice z kategorii II i III muszą zawierać piktogram, określający przed jakim czynnikiem ryzyka chronią oraz poziomem jakości i nazwą odpowiedniej normy. Dodatkowo rękawice kategorii III muszą zawierać, umieszczony za znakiem CE, czterocyfrowy kod.

Norma EN 388

Rękawice chroniące przed rozcięciem powinny posiadać normę EN 388.

Norma EN 407

Rękawice chroniące przed wysoką temperaturę są określane normą EN 407